Güvenlik zafiyeti Remmo klanına kapıyı açtı
25 Kasım 2019'da Remmo klanının üyeleri Dresden Konut Sarayı'na girerek yüz milyonlarca değerindeki mücevherleri alıp kaçtı. Failler son derece profesyoneldi; ancak müzenin güvenlik ağındaki devasa boşluklar olmasaydı, bu muhteşem darbe muhtemelen başarısız olacaktı.
Bundan tam dört yıl önce Wissam Remmo ve suç ortakları Özgür Saksonya Eyaleti'ni kalbinden bıçaklamıştı. Gümüş rengi Audi A6'larıyla 25 Kasım 2019 sabahı erken saatlerde, henüz uykuda olan Dresden'den geçerek, araç trafiğine kapalı Augustus Köprüsü üzerinden otoyola doğru hızla ilerlediler. Genç adamların bu kadar acele etmelerinin nedeni yükleriydi: 4.300'den fazla elmas ve parlak kesim pırlantadan oluşan 21 parça mücevher. Bunların arasında 50 karatlık parlak kesim pırlantalı bir apolet de vardı - "Sakson Beyazı". Wissam Remmo ve suç ortaklarının birkaç dakika önce ceplerine doldurdukları ve şimdi aceleyle şehir dışına çıkardıkları şey, Güçlü Augustus'un hazinesiydi.
Dresden'deki Kraliyet Sarayı'nın Tarihi Yeşil Kasası'nda meydana gelen ve son 100 yılın en büyük mücevher hırsızlığı olan soygundan bahsediyoruz. En az iki kişi eski hazine odasına bir pencereden girmiş, vitrinlerin güvenlik camlarını bir baltayla kırmış ve milyonlarca dolarlık ganimetle kaçmıştır.
Suçun arkasında Arap kökenli Remmo klanı üyelerinin olduğu uzun zamandır bilinmektedir. Soko "Epaulette" altı şüpheliyi oldukça hızlı bir şekilde tutuklamayı başardı. Bunlardan beşi çoktan hüküm giydi: Wissam, Rabieh ve Bashir Remmo yaklaşık altı yıl hapis cezasına, ikiz kardeşler Mohamed ve Abdul Majed ise çocuk yaşta hapis cezasına çarptırıldı. Mahkemede yapılan bir anlaşma sayesinde, ganimetin bir kısmı gerçek sahibi olan Dresden Devlet Sanat Koleksiyonlarına iade edildi bile. Ancak, "her şey iyi biter" diye bir şey söz konusu olamaz. Çünkü mücevherlerin çalınmasıyla ilgili soruşturma ve zararın sınırlandırılması işe yaramış olsa da, davanın ayrıntıları müzenin o dönemdeki güvenlik önlemleri konusunda şok edici bir tablo çiziyor.
"Kamera teknolojisi 2005'teki kadar iyiydi"
Gazeteci ve yazar Thomas Heise ntv.de'ye verdiği röportajda "Grünes Gewölbe'deki güvenlik kültürü orta ölçekli bir felaketti" diye özetliyor. Kısa süre önce yayınlanan "Der Jahrhundertcoup" (Yüzyılın Darbesi) adlı kitapta Heise ve gazeteci Claas Meyer-Heuer, faillerin eylemlerini ve müzedeki bir dizi güvenlik boşluğunu ayrıntılı olarak yeniden kurguladı. Örneğin, failler Yeşil Kasa'ya kolayca girebilmişlerdir. İçeri girdikleri pencere bir alarmla emniyete alınmamıştı. Hırsızlar günler önce cam bölmenin önündeki demir ızgarayı kimse fark etmeden kesmişlerdi.
Gazetecilerin araştırmasına göre, güvenlik kameralarından da korkacak bir şeyleri yoktu: Pencere zifiri karanlık bir köşedeydi. Kalenin güvenlik konsepti, tehlikeli olabilecek termal görüntüleme kameralarını içermiyordu. Sonuç olarak, adamların pencereyi bir tür kriko ile iterek nasıl açtıklarını ve Yeşil Kasa'ya nasıl girdiklerini kimse fark etmedi.
Heise, "Adamlar ancak zemine dokunduklarında zemin tarayıcıları alarm verdi," diye açıklıyor. Kontrol merkezindeki ekranlarda bir dizi kırmızı yıldız belirdiğinde saat sabah 4.57'ydi. Güvenlik görevlileri davetsiz misafirleri ilk kez fark ettiler - alarm içinde monitörlere baktılar. Ancak, bu zaten bir sonraki sorundu: "Güvenlik kamerası görüntülerinde neredeyse hiçbir şey göremiyorsunuz, failler sadece belli belirsiz tanınabiliyordu" diyor Heise. Kameralar 2005'ten kalmaydı - "tabiri caizse SD televizyon gibiydi". Bu anakronik teknoloji uzun zamandır biliniyordu. "Neredeyse 15 yıl boyunca insanlar daha iyi kameraların kurulup kurulmaması gerektiği konusunda felsefe yaptılar." Ancak 2019'un sonuna kadar bunun gerçekleşmediği açıktı.
"Güvenlik personeli hayretler içinde kaldı"
Müzedeki olayların hala tamamen karanlıkta gerçekleşiyor olması da ekranlardaki faillerin takibine pek yardımcı olmadı. Heise, talimatlara göre güvenlik görevlilerinin saldırıya uğrayan odaların ışıklarını açmaları gerektiğini ancak bunu yapmadıklarını belirtiyor. Yazarlar kitapta olayları şöyle özetliyor: "Kontrol merkezindeki güvenlik görevlileri de en az hırsızların planı kadar bilgisizdi."
Son olarak, güvenlik görevlileri tarafından özellikle önemli bir hata daha yapıldı: hiçbiri "soygun alarmına" basmadı. Bu düğmeye basılmış olsaydı, polis doğrudan ihbar alabilirdi. Polis karakolu sadece 700 metre ötedeydi, diye açıklıyor Heise. "Kısa sürede orada olurlardı." Ancak güvenlik merkezindeki prosedür farklıydı: personel yaklaşık 40 saniye boyunca ekranlara baktı, "tamamen şaşkına dönmüşlerdi". Yazar, "Olanlar karşısında kendilerinin de hayrete düştüğü izlenimini ediniyordunuz" diyor. Personel alarm düğmesini ve nasıl çalıştığını gayet iyi biliyordu. Örneğin, kontrol merkezini ziyaret eden küçük bir kız bir keresinde yanlışlıkla düğmeye basmıştı. "Konut kilidi dakikalar içinde kuşatıldı." Yazarlar, o gece biri alarm düğmesine basmış olsaydı, faillerin yakalanacağını varsayıyor.
Bunun yerine personel 110'u aramaya karar verdi. Heise, "Böyle bir telefon görüşmesi doğal olarak belli bir zaman alır," diye eleştiriyor. "Birisi 'Alo, ben polis' demeden ve suç tarif edilmeden önce çok değerli saniyeler geçer." Ancak bu durum özellikle hırsızlık vakalarında önem kazanıyor. Kontrol merkezindeki ilk alarm ile iki devriyenin karakoldan ayrılması arasında toplam 96 saniye geçti. Kısa bir süre sonra ortaya çıktığı üzere bu süre çok fazlaydı. Memurlar Yeşil Kasa'ya vardıklarında Mücevher Odası'ndaki vitrinler çoktan harabeye dönmüştü. Heise ve Meyer-Heuer'in kitabında anlattığına göre, hırsızlar çoktan mücevherleri alıp pencereden kaçmış ve Audi'lerine atlamışlardı. Polis bu yüzyılın darbesinin faillerini tam 100 saniye ile kaçırdı.
Korumalar hareketsiz kaldı
Ancak, faillerin ganimetlerle kaçmasını engelleyebilecek olanlar sadece kontrol merkezindeki güvenlik görevlileri olmayabilir. Yazarlar, olaydan kısa bir süre önce müzenin önündeki güvenlik görevlilerinin binanın duvarının önünde başlarında kapüşon olan atletik gençleri fark ettiklerini yazıyor. Ancak güvenlik görevlileri herhangi bir işlem yapmadı. Heise, "Gecenin bir yarısı Saksonya'nın en önemli kültür merkezinde dikkat çekici davranışlarda bulunan kişileri fark etseydiniz elbette polisi aramayı düşünebilirdiniz" diyor.
Peki ama bu neden olmadı? Neden ne müzenin dışındaki güvenlik görevlileri dikkatli davrandı ne de kontrol merkezindekiler protokole uygun hareket etti? Heise, Yeşil Kasa'nın önündeki güvenlik görevlilerinin davranışları hakkında "Tembellik, bilgisizlik, gece ataleti ve soğukluk karışımı bir şey olmalı" diyor. Güvenlik görevlilerinin maaşlarının pek de iyi olmadığı da unutulmamalı.
Özellikle kontrol merkezindeki güvenlik görevlileri belli bir operasyonel körlüğe sahip. "Yıllar boyunca bu monitörlere bakarsanız, bir noktada hiçbir şey göremezsiniz." Yazar bir örnek veriyor: "Güvenlik kameraları, soygundan önce müzenin duvarına tırmanan adamları zaten yakalamıştı. Bu görüntüler kontrol merkezine de gönderildi. Ama o gece kimse onları görmedi. Ya da kimse görmek istemedi."
"Sakson kimliği için yüzyılın darbesi"
Personelin ihmalkâr kararları ve müzenin harap güvenlik yapısı, sadece sergilenen hazinelerin muazzam değeri nedeniyle değil, aynı zamanda şok edici. Hırsızlar tarafından çalınan mücevherlerin sadece sigorta değeri 116.8 milyon Euro'dur. Ancak Heise'ye göre bunların manevi değeri de en az bunun kadar önemli. Yazar, "Güçlü Augustus'un bu hazinesi Saksonlar için inanılmaz derecede önemliydi" diyor.
Aslında, cömert bir inşaatçı ve tutkulu bir koleksiyoncu olarak tanınan ve Dresden'in görkemli bir Barok kenti olarak ününü borçlu olduğu kişi, her şeyden önce Özgür Devlet'in eski hükümdarıydı. Heise şöyle devam ediyor: "Hırsızlık duyulduğunda insanlar yerel basını aradı ve telefonda ağladı." Yeşil Kasa'nın soyulması bu nedenle "Sakson kimliği için de kesinlikle yüzyılın darbesidir".
Şimdi Dresden'in gururuna yönelik bir başka saldırıyı mümkün olduğunca önlemek müze derneğinin görevidir. Aslında, tarihi mücevher hırsızlığından dört yıl sonra, suçlular için devasa boşluklardan geriye pek bir şey kalmadı. Devlet Sanat Koleksiyonları yeni bir güvenlik konseptini ntv.de'ye açıkladı. Diğer şeylerin yanı sıra, eski bir federal polis memurunun liderliğinde ayrı bir güvenlik departmanı kuruldu. Müze derneği ayrıca yapısal ve teknik güvenlik önlemlerinin de gözden geçirildiğini açıkladı. Güvenlik personeli de arttırıldı ve "sürekli" olarak eğitilip yetiştiriliyor.
Dava edilen güvenlik şirketi hizmet vermeye devam ediyor
Ancak bu yeni konseptin içinde eski tanıdıklar da var. Örneğin Saksonya, suçun işlendiği gece aktif olan güvenlik şirketine, çalışanlarının görevi kötüye kullandığı gerekçesiyle dava açtı. Bununla birlikte, yakın zamanda ortaya çıktığı üzere şirket değiştirilmeyecek. Nedeni ise şirketin Avrupa çapında açılan ihaleyi yeniden kazanmış olması.
Müze derneği ntv.de'ye yaptığı açıklamada, soygun sırasında kontrol merkezinde görevli olan güvenlik şirketi çalışanlarının artık şirket için çalışmadığını vurguladı. Müze derneği şirkete yönelik her türlü genel şüpheyi reddediyor. Ancak şirket "çok daha yüksek kalite sağlamakla yükümlüdür".
Heise, "Elbette hala biraz tuhaf," diye ekliyor. "Şirketi mahkemeye veriyorsunuz ve sonra bürokratik nedenlerle tekrar işe alıyorsunuz. Buna sadece başınızı sallayabilirsiniz."
Kaynak: www.ntv.de
